Σε ένα φόρουμ του ιστότοπου Lorientlejour.com«, Ένας εθισολόγος και ειδικός καπνού από το Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ Άλπες μίλησε για την κατάσταση σε αυτές τις χώρες που κατάφεραν να αποτρέψουν τον πληθυσμό από το κάπνισμα. Μερικές χώρες όπως η Ιρλανδία και η Αυστραλία, ή ένα έθνος όπως η Σκωτία (Μεγάλη Βρετανία), κατάφεραν να αποτρέψουν τους κατοίκους τους από το κάπνισμα. Πώς το έκαναν;
ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ
Μερικές χώρες όπως η Ιρλανδία και η Αυστραλία, ή ένα έθνος όπως η Σκωτία (Μεγάλη Βρετανία), κατάφεραν να αποτρέψουν τους κατοίκους τους από το κάπνισμα. Πώς το έκαναν; Χρησιμοποιώντας μια ολόκληρη γκάμα ριζικών μέτρων, τα οποία είναι τώρα ένα παράδειγμα που πρέπει να ακολουθηθεί για την καταπολέμηση του εθισμού στη νικοτίνη.
Η Γαλλία έχει επίσης αναλάβει ένα από αυτά τα μέτρα, το ουδέτερο πακέτο τσιγάρων, που ισχύει από την 1η Ιανουαρίου. Αλλά η Γαλλία είναι τώρα στη μέση του ford. Εάν δεν παίζει ταυτόχρονα στους άλλους μοχλούς, ιδίως με την επιβολή διαδοχικών πολύ ισχυρών αυξήσεων τιμών, τα αποτελέσματα είναι πολύ πιθανό… να μην είναι εκεί.
Ένας στους δύο καπνιστές θα πεθάνει λόγω του καπνίσματος, θυμάται ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ). Το οικονομικό κόστος των ασθενειών που σχετίζονται με τον καπνό σε όλο τον κόσμο εκτιμάται σε 422 δισεκατομμύρια δολάρια (περίπου 400 δισεκατομμύρια ευρώ), σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 4 Ιανουαρίου στο περιοδικό Tobacco Control. Είναι επομένως κατανοητό ότι ο ΠΟΥ προέτρεψε τις κυβερνήσεις, το 2003, να συζητήσουν όλοι μαζί τα μέσα που πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την καταπολέμηση αυτής της μάστιγας. Μέχρι σήμερα, 180 χώρες έχουν επικυρώσει τη συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών για το θέμα, τη σύμβαση πλαίσιο για τον έλεγχο του καπνού.
Η στρατηγική που υιοθετείται από αυτήν τη σύμβαση βασίζεται στην απαγόρευση της διαφήμισης του καπνού, στην αύξηση της τιμής μέσω των φόρων, στην προστασία των μη καπνιστών από τον παθητικό καπνό, εκπαίδευση και πληροφορίες σχετικά με τους κινδύνους κάπνισμα και βοηθώντας να σταματήσουν το κάπνισμα.
ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ TOBACCO
Το 2016, η 7η Διάσκεψη των Μερών της Σύμβασης (δηλαδή χώρες που την έχουν επικυρώσει), η COP7, κάλεσε επίσης για την καταπολέμηση «στρατηγικών καπνοβιομηχανίας που υπονομεύουν ή στρεβλώνουν έλεγχος καπνού ».
Μεταξύ των υπογραφόντων, ορισμένοι έχουν διακριθεί επιτυγχάνοντας το κάπνισμα των παλιών τσιγάρων μεταξύ των νέων και αποθαρρύνοντας τη μεγάλη πλειοψηφία των ενηλίκων από το κάπνισμα. Ιρλανδία, αρχικά. Η κυβέρνηση του Δουβλίνου θέσπισε απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους και συλλογικούς χώρους το 2004. Ο νόμος κατά του καπνίσματος θεωρείται ένας από τους αυστηρότερους σε ισχύ, καθώς η απαγόρευση αφορά μπαρ, παμπ, εστιατόρια, κλαμπ, αλλά και χώρους εργασίας, δημόσια κτίρια, εταιρικά οχήματα, φορτηγά, ταξί και φορτηγά. Επιπλέον, εκτείνεται σε μια περίμετρο που βρίσκεται σε ακτίνα 3 μέτρων από αυτά τα μέρη. Σε παμπ, η βελτίωση της ποιότητας του αέρα και της αναπνευστικής λειτουργίας των πελατών και των bartenders επιβεβαιώνεται από διάφορες μελέτες, όπως αυτές που πραγματοποιήθηκαν ένα χρόνο μετά την απαγόρευση, την έκθεση του Ιρλανδικού Γραφείου Ελέγχου καπνού ή του Ιρλανδικού Υπουργείου Υγείας.
Η επιβολή του νόμου κατά του καπνίσματος μείωσε ταχέως το ποσοστό επικράτησης του καπνίσματος στη χώρα από 29% το 2004 σε 18,6% το 2016, σύμφωνα με το Ιρλανδικό Υπουργείο Υγείας. Συγκριτικά, το ποσοστό αυτό έχει μειωθεί ελαφρά μόνο στη Γαλλία, από 30% το 2004 σε 28% το 2016 - ήταν επίσης σταθερό από το 2014, σύμφωνα με το Γαλλικό Παρατηρητήριο Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (OFDT). Ο επόμενος στόχος είναι η «Ιρλανδία χωρίς καπνό» το 2025, δηλαδή λιγότερο από το 5% των καπνιστών στον πληθυσμό.
Η Σκωτία ακολούθησε στενά την Ιρλανδία, ψηφοφορία δύο χρόνια μετά την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους και συλλογικούς χώρους. Η εφαρμογή της μείωσε το ποσοστό επικράτησης του καπνίσματος των Σκωτσέζων από 26,5% το 2004 σε 21% το 2016. Το 2016, η Σκωτία προχώρησε περαιτέρω απαγορεύοντας στους ενήλικες να καπνίζουν στα αυτοκίνητά τους γύρω από ανήλικα παιδιά. . Αυτό θα σώσει 60 παιδιά ετησίως τους κινδύνους που συνδέονται με το παθητικό κάπνισμα, δήλωσε ο βουλευτής Jim Hume, με πρωτοβουλία του νόμου.
Η Αυστραλία είναι ένας άλλος πρωταθλητής ελέγχου καπνού. Η κύρια δύναμη αυτής της χώρας; Η υιοθέτηση του απλού πακέτου τσιγάρων το 2012. Το ποσοστό επικράτησης του καπνίσματος, το οποίο ήταν ήδη μέτριο, μειώθηκε περαιτέρω από 16,1% το 2011-2012 σε 14,7% το 2014-2015. Αυτή η χώρα προτίθεται τώρα να συνδυάσει το ουδέτερο πακέτο με ετήσια αύξηση φόρου 12,5% κάθε χρόνο για 4 χρόνια. Το πακέτο τσιγάρων, επί του παρόντος στα 16,8 ευρώ, θα πέσει στα 27 ευρώ το 2020. Ο στόχος είναι να μειωθεί κάτω από το 10% των καπνιστών έως το 2018.
Μέσω των επιθετικών πολιτικών κατά του καπνίσματος, αυτές οι χώρες προκαλούν αντιδράσεις από τους καπνοβιομηχανίες. Οι βιομήχανοι, που ορίστηκαν με το όνομα Big Tobacco για τους 5 μεγαλύτερους (Imperial Tobacco, British American Tobacco, Philip Morris, Japan Tobacco International, China Tobacco), κάνουν μήνυση στις χώρες που υιοθετούν, για παράδειγμα, το ουδέτερο πακέτο. Επιτίθενται για παραβίαση της πνευματικής ιδιοκτησίας και της ελευθερίας του εμπορίου, καθώς και για τον κίνδυνο παραποίησης, με την αιτιολογία ότι αυτά τα πακέτα είναι πιο εύκολο να αντιγραφούν. Έτσι, η Japan Tobacco International υπέβαλε καταγγελία στην Ιρλανδία κατά του ουδέτερου πακέτου το 2015. Η απόφαση δεν έχει ακόμη εκδοθεί.
Ο ΦΙΛΙΠ ΜΩΡΡΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΤΑ ΒΑΘΜΟ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (CJEU) απέρριψε, την 4η Μαΐου 2016, την έφεση των Philip Morris International και British American Tobacco κατά του νέου ευρωπαϊκού νόμου που γενικεύει το ουδέτερο πακέτο. Στην Αυστραλία, ο Philip Morris απολύθηκε σε παρόμοια καταγγελία τον Δεκέμβριο του 2015 από το Investment Arbitration Tribunal σχετικά με τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Του διατάχθηκε να αποσύρει το λογότυπο και να εγκαταλείψει τον γραφικό χάρτη των εμπορικών σημάτων του.
Στη Γαλλία, πού είμαστε; Η Γαλλία έπαιξε για πρώτη φορά, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, στην αύξηση των τιμών, η οποία προκάλεσε μείωση του ενός τρίτου περίπου των πωλήσεων καπνού. Όπως καθορίζει ο καθηγητής Gérard Dubois στο Revue des maladies respiratoires, η απότομη αύξηση της τιμής του καπνού το 2003 (8,3% τον Ιανουάριο, 18% τον Οκτώβριο) και το 2004 (8,5% τον Ιανουάριο) Κατά την ίδια περίοδο μείωση του επιπολασμού του καπνίσματος κατά 12%, ο αριθμός των καπνιστών μειώθηκε από 15,3 εκατομμύρια σε 13,5 εκατομμύρια.
Στη συνέχεια, οι αυξήσεις, πολύ πιο μέτριες, είχαν πολύ μικρή επίδραση, όπως φαίνεται από τη μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2013 από τον επιδημιολόγο του Ινστιτούτου Gustave Roussy, Catherine Hill. Σε αυτό το σημείο, η έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου του Φεβρουαρίου 2016 είναι σαφής: «Πρέπει να επιβληθούν ισχυρότερες και πιο συνεχείς αυξήσεις τιμών. "Το Ελεγκτικό Συνέδριο συνιστά συνεπώς" να εφαρμόσει με την πάροδο του χρόνου μια πολιτική διαρκών αυξήσεων τιμών χρησιμοποιώντας το φορολογικό εργαλείο σε επίπεδο επαρκές για να προκαλέσει μια αποτελεσματική και διαρκή μείωση της κατανάλωσης ". Ακριβώς αυτό που αποφασίστηκε στην Αυστραλία.
Στη Γαλλία, απέχουμε ακόμη πολύ. Στις 20 Φεβρουαρίου, η τιμή του καπνού σε ρολό αυξήθηκε κατά 15% κατά μέσο όρο, ή μεταξύ 1 ευρώ και 1,50 ευρώ ανά πακέτο. Τα πακέτα τσιγάρων συνεχίζουν να πωλούν μεταξύ 6,50 και 7 ευρώ, ενώ οι κατασκευαστές παραιτήθηκαν από αυξήσεις τιμών παρά τις αυξήσεις φόρων. Στις 10 Μαρτίου, ελήφθη η απόφαση να αυξηθεί μόνο η τιμή των φθηνότερων τσιγάρων, με αύξηση 10 έως 20 σεντ ευρώ ανά συσκευασία.
Το ουδέτερο πακέτο από μόνο του είναι απίθανο να μειώσει το ποσοστό των καπνιστών. Πράγματι, ο συνδυασμός πολλών μέτρων επιφέρει την αποτελεσματικότητα. Εάν η Γαλλία επιθυμεί να ελπίζει να χρησιμεύσει ως παράδειγμα, σε άλλες χώρες, για τον έλεγχο του καπνού της, θα πρέπει να αντλήσει έμπνευση από χώρες όπως η Αυστραλία ή η Ιρλανδία και να λάβει πολύ πιο ριζοσπαστικά μέτρα.
