پکن روز گذشته قانون جدیدی را برای ممنوعیت سیگار کشیدن در فضاهای عمومی سرپوشیده از جمله رستوران ها و دفاتر ممنوع کرد.. همچنین تبلیغات دخانیات در فضاهای بیرونی و حمل و نقل عمومی و همچنین در بیشتر رسانه ها ممنوع خواهد شد. اگر این مقررات که سال گذشته توسط کمیته دائمی کنگره مردمی شهرداری پکن تصویب شد، به نتیجه برسد، مقامات چینی می توانند ممنوعیت مشابهی را در سراسر کشور صادر کنند.
کاهش قابل توجه در مصرف سیگار بدون شک منجر به مزایای واضح سلامت عمومی خواهد شد. اما آیا ممکن است؟
بیشتر 300 میلیون سیگاریچین یک سوم مصرف کنندگان جهان را به خود اختصاص داده است و نزدیک به آن را به خود اختصاص داده است 2 مرگ ناشی از سیگار در روز. هزینه‌های درمان بیماری‌های مرتبط با سیگار، و البته از دست رفتن بهره‌وری، قابل توجه است.
اما تاکنون، اکثر اقدامات برای کاهش یا ممنوعیت سیگار با موفقیت کمی روبرو شده است. علیرغم تصویب کنوانسیون چارچوب سازمان بهداشت جهانی (WHO) در مورد کنترل تنباکو، چین به تعهد خود مبنی بر ممنوعیت استعمال دخانیات در فضاهای عمومی سرپوشیده از سال 2011 عمل نکرده است. علاوه بر این، تولید سیگار تا 32 درصد افزایش یافته است.
ممنوعیت استعمال دخانیات در چهارده شهر چین، از جمله شانگهای، هانگژو و گوانگژو وضع شده است، اما آنها نتوانسته اند مصرف سیگار را کاهش دهند، تا حدی به دلیل رعایت ضعیف قوانین و دیگری، به دلیل اینکه اکثریت بزرگ چینی ها، 73 درصد آنها، بر این باورند که سیگار کشیدن خطرات جدی ندارد (تنها 16٪ نشان دادند که می خواهند سیگار را ترک کنند).
در این زمینه، قصد مقامات شهرداری پکن برای تحمیل جریمه 200 یوان (حدود 33 دلار) برای هر کسی که در مکان های عمومی سیگار می کشد کمی مضحک به نظر می رسد.
سوال واضح این است که چرا دولت چین که از تحمیل سیاست های پدرانه در سایر زمینه ها ابایی ندارد، تولید و مصرف سیگار را به طور کامل ممنوع نمی کند؟ سایر کشورها و شهرهای بزرگ، از اسکاندیناوی گرفته تا نیویورک، سیگار کشیدن را در اکثر مکان‌های عمومی بسیار گران و غیرقانونی کرده‌اند.
دلیل اینکه چین این مسیر را دنبال نمی کند، شغل و درآمد حاصل از این صنعت است. انحصار شبه دولتی، شرکت ملی دخانیات چین، تقریباً تمام سیگارهای مصرف شده در این کشور را می فروشد. این در واقع بزرگترین تولید کننده در جهان است که سالانه 2,5 تریلیون نخ سیگار تولید می کند و درآمدی معادل 816 میلیارد یوان (نزدیک به 126 میلیارد دلار)، یا 7 تا 10 درصد تولید ناخالص داخلی چین حتی در کشوری اقتدارگرا مانند چین، از دست دادن چنین درآمدی، به غیر از خشم 300 میلیون سیگاری، ممنوعیت را به یک اقدام بسیار دشوار تبدیل می کند.
و سیگار الکترونیکی در همه اینها؟
با این حال، جایگزینی وجود دارد که می تواند به آرام کردن سیگاری ها و کاهش از دست دادن درآمد مرتبط با ممنوعیت مطلق سیگار کمک کند: سیگار الکترونیکی. از آنجایی که مایعی را که حاوی نیکوتین است و می‌توان آن را به شکل آئروسل استنشاق کرد، گرم می‌کند، کاربران قطران سرطان‌زای دود سیگار را مصرف نمی‌کنند و سیگارهای الکترونیکی را به جایگزینی ایده‌آل نیکوتین برای سیگاری‌هایی تبدیل می‌کند که می‌خواهند - یا مجبور هستند - سیگار را کاهش دهند یا ترک کنند. .
سیگارهای الکترونیکی جدا از این که مضرات کمتری نسبت به سیگار دارند، یک محصول بومی هستند که در سال 2003 در چین اختراع شد. اما با وجود پیشرفت صنعت سیگار الکترونیکی در چین - در سال 2013، استان شنژن بیش از 900 سازنده این دستگاه ها، 200٪ افزایش از سال 2012، نشان دهنده بیش از 95٪ تولید جهانی سیگار الکترونیکی - سیگارهای سنتی همچنان بر بازار چین تسلط دارند.
همانطور که یانگزونگ هوانگ، محقق ارشد در بهداشت جهانی در شورای روابط خارجی، اخیراً خاطرنشان کرد، اگر تنها 1 درصد از سیگاری‌های چینی سیگارهای الکترونیکی را انتخاب کنند، این بدان معناست که بازاری با 3,5 میلیون مصرف کننده سیگار الکترونیکی وجود دارد. ". انحصار دولتی چین می تواند به بزرگترین تولید کننده سیگار الکترونیکی در جهان تبدیل شود.
یکی از دلایلی که چین نتوانسته است از پتانسیل عظیم سیگارهای الکترونیکی استفاده کند، فقدان مقررات کافی است. موانع کم برای ورود به بازار رقابت شدید را تشویق می کند که حاشیه سود تولیدکنندگان را کاهش می دهد و محصولات بی کیفیت به دلیل استانداردهای ناکافی تولید فراوان است. برای اینکه سیگارهای الکترونیکی جایگزین سیگارهای تنباکو شوند و کاهش درآمد ناشی از آن را جبران کنند، دولت باید صنعت سیگار الکترونیکی را برای اطمینان از ایمنی و کیفیت آن تنظیم کند.
اما این تلاش‌ها بدون تغییر در رفتار افراد، نتایج کمی به همراه خواهد داشت. در این راستا، ممنوعیت استعمال دخانیات در اماکن عمومی یا مراسم رسمی که در سال 2013 بر حزب کمونیست و مقامات دولتی تحمیل شد، می تواند کمک کننده باشد. همانطور که هوانگ توضیح می دهد، اگر مقامات بیشتری از سیگارهای الکترونیکی استقبال کنند، شهروندان عادی نیز ممکن است از آن پیروی کنند.
به نظر می رسد که مدیران شرکت ملی دخانیات چین قبلاً از ممنوعیت استعمال دخانیات اعمال شده توسط دولت پیروی کرده اند. این که آیا آنها به "ویپر" تبدیل شده اند یا خیر، مستند نشده است.
ایده چین بدون دخانیات، که از افزایش بهره وری و صرفه جویی عظیم در مراقبت های بهداشتی سود می برد، ممکن است رویایی به نظر برسد. اما ممنوعیت سیگار کشیدن در سراسر کشور، همراه با جایگزین قابل اعتماد (برای افراد سیگاری و بودجه آنها) سیگار الکترونیکی، راه جالبی برای تبدیل این رویا به واقعیت است.
