Zehmet e ku meriv wê winda bike! Di destpêka meha Çile de, pirtûka nû ya nivîskarê fransî Michel Houellebecq serê pozê xwe îşaret kir û careke din bû sedem ku gelek mîkrok herikî. Ger di berhema xwe ya paşîn de, nivîskar beşek e ji berdewamiya celebê bêhêvî yê ku Fransayek bê nefes vedibêje, ew di heman demê de qala titûn û nîkotîn dike ku ew wekî derman binav dike. kamil, sade û dijwar"
"DAROKÊN HASAN Û ZOR KU KÊŞBÛNÊ NAYE"
Her kes dê fikra xwe ya li ser vê nivîskarê nakokî hebe. Li Serotonin, Michel Houellebecq rexneya cîhana nûjen hîn zêdetir dike. Ew ne tenê cinîk an nihîlîst e, lê bi awayekî radîkal nostaljîk e. Houellebecq dûrketina ji olê ku ji hêla fîlozof Marcel Gauchet ve hatî vegotin rexne dike.
Lê eşkere ye ku ew xalek taybetî ye ku me eleqedar dike û hûn ê ne hewce ne ku dûr bigerin da ku wê bibînin. Ji destpêka "Sérotonine", Michel Houellebecq dixuye ku girêdayiya Frensî ji tûtinê, antî-depresant û nîkotînê ronî dike. Karaktera wî ya xeyalî, Florent-Claude Labrouste "çil û şeş salî ye" û girêdayiyên xwe yên berfireh radigihîne:
"Rêhetiya ku ez ji pufkirina yekem distînim tavilê ye, ecêb tund e. Nîkotîn dermanek bêkêmasî ye, dermanek hêsan û dijwar e, ku kêfê nayîne, ku bi tevahî bi kêmbûnê û bi rawestandina kêmasiyê ve tê diyar kirin. »
Reflektek ku eşkere ye ku dê pisporên di qadê de nehêle ku biaxivin. Lê mixabin bi Sérotonine re, Michel Houellebecq bê guman cihê xwe di pantheona lanetkirî ya nivîskarên antî-modern de digire.
Serotonin de Michel Houellebecq verastkirin ji aliyê flammarion niha ji bo peyda dibe 22 Euros hema hema di kaxezê de.
