ပြင်းထန်သောဖျားနာမှုအမျိုးမျိုးကိုဖြစ်စေနိုင်သောစွမ်းရည်အတွက်ကျန်းမာရေးပညာရှင်များမှဆေးလိပ်သောက်ခြင်းကိုမကြာခဏ "ပြစ်တင်ရှုတ်ချ" သော်လည်း၊ သဘာဝကုစားမှုလုပ်ငန်းစဉ်တွင်၎င်း၏အန္တရာယ်ရှိသောအခန်းကဏ္ဍကိုဆွေးနွေးခဲပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့ရှူရှိုက်သောလေသည် ခွဲစိတ်ပြီးနောက် ကုသခြင်းအပါအဝင် ခန္ဓာကိုယ်၏လုပ်ငန်းဆောင်တာအများစုအတွက် လိုအပ်သော အောက်ဆီဂျင်အပြည့်ဖြစ်သည်။ American Orthopedic Foot & Ankle Society မှ အစီရင်ခံစာတစ်ခုတွင် ဆေးလိပ်သောက်သူများသည် ဒဏ်ရာ သို့မဟုတ် ခွဲစိတ်မှုများမှ ပျောက်ကင်းသွားသည့်အခါ ပိုမိုရှုပ်ထွေးသော ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာမှုကို ကြုံတွေ့ရပုံကို ဖော်ပြထားပြီး၊ လုပ်ငန်းစဉ်သည် အမျိုးအစားနှင့် ဒဏ်ရာလက္ခဏာများပေါ်မူတည်၍ တစ်ခါတစ်ရံတွင် သူ့အလိုလို ရှုပ်ထွေးနေပြီဖြစ်သည်။ ဤဇီဝအခြေခံမူအနည်းငယ်သည် ဆေးလိပ်သောက်သူများသည် ဒဏ်ရာများကို ရှောင်ရန် သို့မဟုတ် နှေးကွေးစေရန် ကူညီပေးနိုင်သည်။
ဆေးလိပ်သောက်ခြင်း၏အကျိုးဆက်များ
ဆေးလိပ်သောက်ခြင်းသည် အနာကျက်ခြင်းလုပ်ငန်းစဉ်အတွက် လိုအပ်သော အောက်ဆီဂျင်စီးဆင်းမှုကို လျော့နည်းစေသည်။. အေးဂျင့်အနည်းငယ်သည် အောက်ဆီဂျင်ကဲ့သို့ အနာကျက်ခြင်းလုပ်ငန်းစဉ်အတွက် မရှိမဖြစ်လိုအပ်ပါသည်။ ရှူသွင်းပြီးနောက် အောက်ဆီဂျင်သည် သွေးကြောများမှတဆင့် ဒဏ်ရာဆီသို့ ဖြတ်သန်းသွားကာ ရောဂါပိုးများကို တိုက်ထုတ်ရန်၊ တစ်ရှူးများကို ပြန်လည်ထုတ်ပေးကာ ဒဏ်ရာပိတ်သွားစေရန် ကူညီပေးသည့် ဇီဝတွင်းပေါက်တွင် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ပါသည်။ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ အောက်ဆီဂျင်သယ်ဆောင်သည့် ဟေမိုဂလိုဘင် မော်လီကျူးသည် စီးကရက်မီးခိုးငွေ့နှင့် ထိတွေ့သောအခါ ပုံမှန်အတိုင်း အောက်ဆီဂျင်များများ မထိန်းနိုင်ပါ။ သေးငယ်သောသွေးကြောများသည် ကျဉ်းသွားသဖြင့် ဟေမိုဂလိုဘင်နှင့် အောက်ဆီဂျင်တို့သည် တစ်ရှူးများသို့ရောက်ရှိရန် ပိုမိုခက်ခဲစေသည်။ စီးကရက်နှင့် မီးခိုးများတွင် ပါဝင်သော ဓာတုဒြပ်ပေါင်းများသည် အသက်ရှူလမ်းကြောင်းနှင့် နှလုံးသွေးကြောဆိုင်ရာ ပြဿနာများကို ဖြစ်စေပြီး တစ်ရှူးများသို့ အောက်ဆီဂျင်ရောက်ရှိမှု ပမာဏကို လျှော့ချရန် အထောက်အကူဖြစ်စေသည်။ နောက်ဆုံးတွင်၊ ဆေးလိပ်သောက်ခြင်းသည် ကာဗွန်မိုနောက်ဆိုဒ်ကို ရှူရှိုက်မိစေကာ သွေးနီဥများနှင့် ချိတ်ဆက်ကာ သွေးအတွင်းရှိ အောက်ဆီဂျင်ပမာဏကို လျော့နည်းစေသည်။ ဆေးလိပ်သောက်ခြင်းသည် ကျဉ်းနေသော သွေးကြောများမှတဆင့် အလွယ်တကူ မစီးဆင်းစေရန် သွေးကို ထူစေပါသည်။
ဆေးလိပ်သောက်ခြင်းသည် အနာကျက်ခြင်းလုပ်ငန်းစဉ်ကို နှေးကွေးစေခြင်းအပါအဝင် သက်ရောက်မှုများစွာဖြင့် သွေးတွင်းသကြားဓာတ်ကို တိုးစေသည်။. ဆေးလိပ်သောက်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်သော သွေးတွင်းသကြားဓာတ် မြင့်မားခြင်းသည် သွေးကြောများ တင်းမာမှုကို မြှင့်တင်ပေးပြီး သွေးကြောအတွင်း လည်ပတ်မှုကို လျော့နည်းစေသည်။ နောက်ဆုံးတွင်၊ သွေးတွင်းသကြားဓာတ်မြင့်မားခြင်းသည် သွေးနီဥဆဲလ်များကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ ဤဆဲလ်အဖုများသည် သွေးကြောမျှင်များကို မဖြတ်ကျော်နိုင်ဘဲ အနာကျက်ရန် လိုအပ်သော သွေးလည်ပတ်မှုကို ပိတ်ဆို့စေသည်။
နာကျင်မှုအဆင့်များတိုးလာသည်။ : ဆေးလိပ်သောက်ခြင်းသည် နာကျင်မှုကိုသာမက ရောင်ရမ်းမှုကိုလည်း ပိုမိုဆိုးရွားစေသည်၊ ၎င်းသည် အနာကျက်ခြင်းလုပ်ငန်းစဉ်ကို ပိုမိုခက်ခဲစေသည် (ဂရုစိုက်မှု၊ လိုက်နာမှု) ကိုလည်း လှုံ့ဆော်ပေးသည်။
ရောဂါပိုးကူးစက်နိုင်ခြေကို 4 နှင့်မြှောက်ခြင်း - ခြေဖဝါး သို့မဟုတ် ခြေချင်းဝတ်အရိုးများကို ခွဲစိတ်ပြီးနောက် ဆေးလိပ်သောက်ခြင်းသည် အရိုးအနာကျက်ခြင်းကို နှေးကွေးစေပါသည်။. စာပေအချက်အလက်များအရ ဆေးလိပ်သောက်သူများသည် ဒဏ်ရာပြဿနာများနှင့် အနာကျက်ရန် နှောင့်နှေးနိုင်ခြေ ၂ ဆမှ ၁၀ ဆအထိ တိုးမြင့်လာနိုင်သည်။ ခွဲစိတ်ပြီးနောက် ခုခံအားစနစ်က ရောဂါပိုးမွှားတွေကို တိုက်ထုတ်နိုင်မှု နည်းသွားတာကြောင့်ပါ။ စီးကရက်မီးခိုးတွင်ပါရှိသော ဤဓာတုဒြပ်ပေါင်းများသည် နျူထရိုဖဲလ်များ၏ လုပ်ဆောင်မှုကို ကန့်သတ်ထားသည်။ ပုံမှန်လုပ်ဆောင်မှုရှိသော နျူထရိုဖိလ်များ မပါဝင်ပါက ပဋိဇီဝဆေးများဖြင့် ကုသရန် သို့မဟုတ် နောက်ထပ်ခွဲစိတ်မှုပြုလုပ်ရန် လိုအပ်နိုင်သောကြောင့် ဒဏ်ရာတွင် ရောဂါပိုးများ ပေါက်ဖွားလာပါသည်။
သတင်းကောင်းမှာ ခွဲစိတ်မှုမပြုလုပ်မီ ဆေးလိပ်ဖြတ်ခြင်းသည် နောက်ဆက်တွဲပြဿနာများ ဖြစ်နိုင်ခြေကို လျော့နည်းစေသည် ။. ခွဲစိတ်မှုမပြုလုပ်မီ ၄ ပတ်မှ ၆ ပတ်အလိုတွင် ဆေးလိပ်ဖြတ်ခြင်းသည် ပိုကောင်းကြောင်း လေ့လာမှုများက ဖော်ပြသည်။ သို့သော်လည်း ခွဲစိတ်မှုအပြီးတွင် ဆေးလိပ်မသောက်သော ဆေးလိပ်သောက်သူများသည် ဆေးလိပ်ဆက်သောက်သူများထက် နောက်ဆက်တွဲပြဿနာများ နည်းပါးကြောင်း သုတေသနပြုချက်များအရ သိရသည်။
သတင်းရင်းမြစ်: Santelog
American Orthopedic Foot & Ankle Society ဆေးလိပ်သောက်ခြင်းသည် အနာကျက်ခြင်းကို မည်သို့အကျိုးသက်ရောက်သနည်း။
NHS WOUND CARE အတွက် ဆေးလိပ်ဖြတ်ခြင်းအတွက် ဆေးခန်း
