Sinds gisteren heeft Peking een nieuwe rookvrije wet geïmplementeerd die het roken verbiedt in gesloten openbare ruimtes, met name in restaurants en kantoren.. Tabaksreclame wordt ook verboden in buitenruimten en in het openbaar vervoer, evenals in de meeste media. Als de verordening, die vorig jaar werd goedgekeurd door de permanente commissie van het gemeentelijk Volkscongres van Peking, slaagt, zouden de Chinese autoriteiten een soortgelijk verbod in het hele land kunnen uitvaardigen.
Een aanzienlijke vermindering van het roken zou ongetwijfeld leiden tot duidelijke voordelen voor de volksgezondheid. Maar is het mogelijk?
Meer 300 miljoen rokers, China is goed voor een derde van alle consumenten in de wereld en beschuldigt zich ervan 2 doden door roken per dag. De kosten voor het behandelen van aan roken gerelateerde ziektes, om nog te zwijgen van productiviteitsverlies, zijn aanzienlijk.
Maar tot nu toe hebben de meeste maatregelen om roken te verminderen of te verbieden weinig succes gehad. Ondanks het feit dat China het Kaderverdrag inzake tabaksontmoediging van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft geratificeerd, heeft het zijn belofte om roken in openbare binnenruimten vanaf 2011 te verbieden niet nagekomen. Bovendien is de productie van sigaretten met 32% gestegen.
In veertien Chinese steden, waaronder Shanghai, Hangzhou en Guangzhou, zijn rookverboden van kracht, maar ze zijn er niet in geslaagd het sigarettenverbruik terug te dringen, enerzijds vanwege een slechte naleving van de wet en, 'anders, omdat de overgrote meerderheid van de Chinese volwassenen 73% van henvinden dat roken geen ernstige risico's inhoudt (slechts 16% gaf aan te willen stoppen).
In dit verband is het voornemen van de gemeentelijke autoriteiten van Peking om op te leggen een boete van 200-yuan (ongeveer 33-dollars) iedereen die rookt in een openbare ruimte lijkt een beetje belachelijk.
De voor de hand liggende vraag is waarom de Chinese regering, die niet aarzelt om op andere gebieden paternalistisch beleid op te leggen, de productie en consumptie van sigaretten niet zonder meer verbiedt. Andere landen en grote steden, van Scandinavië tot New York, hebben roken op de meeste openbare plaatsen buitengewoon duur en illegaal gemaakt.
De reden waarom China deze weg niet volgt, is vanwege de banen en het inkomen dat door deze industrie wordt gegenereerd. Het quasi-monopolie van de staat, de China National Tobacco Corporation, verkoopt vrijwel alle sigaretten die in het land worden geconsumeerd. Het is in feite 's werelds grootste producent, die 2,5 biljoen sigaretten per jaar produceert, met een omzet van 816 miljard yuan (bijna 126 miljard dollar) Of 7 tot 10% van het Chinese BBP. Zelfs in een autoritair land als China maakt het verlies van dergelijk inkomen, en niet te vergeten de woede van 300 miljoen rokers, een verbod buitengewoon moeilijk.
EN DE ELEKTRONISCHE SIGARET IN AL CA?
Er is echter een alternatief dat rokers kan kalmeren en het inkomensverlies dat gepaard gaat met een volledig rookverbod kan verminderen: de elektronische sigaret. Omdat het een vloeistof verhit, die nicotine bevat en als een aerosol kan worden ingeademd, consumeren gebruikers niet de kankerverwekkende teer van sigarettenrook, waardoor de elektronische sigaret een ideale nicotinesubstituut is voor rokers die dat willen. - of gedwongen worden - om te verminderen of te stoppen met roken.
Behalve dat ze minder schadelijk zijn dan sigaretten, zijn elektronische sigaretten een lokaal geproduceerd product, uitgevonden in China in 2003. Maar ondanks de groei van de elektronische sigarettenindustrie in China - in 2013 heeft de provincie van Shenzhen was de thuisbasis van meer dan 900-fabrikanten van deze apparaten, een stijging van 200% sinds 2012, wat neerkomt op meer dan 95% van de wereldwijde productie van e-sigaretten - traditionele sigaretten blijven de Chinese markt domineren.
Zoals Yangzhong Huang, Global Health Research Fellow bij de Council on External Relations, onlangs opmerkte: " als slechts 1% van de Chinese rokers elektronische sigaretten zou adopteren, zou dat een markt betekenen van 3,5 miljoen gebruikers van elektronische sigaretten ". Het Chinese staatsmonopolie zou 's werelds grootste fabrikant van e-sigaretten kunnen worden.
Een van de redenen waarom China niet heeft geprofiteerd van het enorme potentieel van e-sigaretten, is het gebrek aan adequate regelgeving. Lage toetredingsdrempels stimuleren hevige concurrentie die de winstmarges van producenten onder druk zet, en producten van lage kwaliteit zijn er in overvloed vanwege onvoldoende productienormen. Om e-sigaretten tabakssigaretten te laten vervangen en de daling van de bijbehorende inkomsten te compenseren, moet de overheid de e-sigarettenindustrie beter reguleren om de veiligheid en kwaliteit ervan te waarborgen.
Maar deze inspanningen zullen weinig resultaat opleveren zonder een verandering in het gedrag van individuen. In dit verband zou het verbod op roken in openbare plaatsen of op officiële evenementen in 2013, opgelegd aan de Communistische Partij en regeringsfunctionarissen, kunnen helpen. Zoals Huang uitlegt: als meer ambtenaren e-sigaretten omarmen, zouden gewone burgers dit voorbeeld kunnen volgen.
Het lijkt erop dat de directeuren van de China National Tobacco Corporation hebben al voldaan aan het rookverbod van de overheid. Dat ze "vapers" werden, is echter niet gedocumenteerd.
Het idee van een tabaksvrij China, dat zal profiteren van een hogere productiviteit en enorme besparingen op de gezondheidszorg, lijkt misschien een droom. Maar een landelijk rookverbod, samen met het betrouwbare (voor rokers en hun budget) alternatief voor e-sigaretten, is een opwindende manier om die droom waar te maken.
