Aiduce był zaangażowany w Pierwsze Spotkania Vaping, które odbyły się w Maison de la Chimie w Paryżu oraz podczas Europejskiego Dnia Papierosów Elektronicznych w Tuluzie.
Te dwa bogate w informacje spotkania skłoniły AIDUCE do napisania listu do posłów, przedstawiając im 13 propozycji, które byli w stanie zawrzeć na zakończenie tych spotkań.
W ostatnich tygodniach w Maison de la chimie w Paryżu odbyło się Sympozjum na temat waporyzacji oraz Europejski Dzień Papierosów Elektronicznych w Tuluzie. Wśród prelegentów znaleźli się pracownicy służby zdrowia, stowarzyszenia antynikotynowe, naukowcy, producenci vape i konsumenci. My, organizatorzy tych wydarzeń, przesyłamy Państwu ich wnioski, abyście byli lepiej poinformowani o problemach dotyczących walki z paleniem, podczas głosowania w Zgromadzeniu Narodowym nad zapisami ustawy Prawo zdrowotne przeciwko papierosom elektronicznym.
Elektroniczny papieros okazuje się obecnie skutecznym środkiem umożliwiającym niektórym palaczom skuteczne rzucenie palenia. Według najnowszego Eurobarometru zmiana w ciągu roku liczby palaczy we Francji, którzy rzucili palenie na rzecz wapowania, wzrosła z 400 000 do 1 000 000. Chociaż ryzyko, podobnie jak w przypadku prawie wszystkich produktów i czynności codziennego użytku, nie może być zerowe, żadne badanie naukowe nie ujawniło bardziej znaczących zagrożeń niż te, które można przypisać tym samym produktom codziennego użytku. Normy bezpieczeństwa zostały opublikowane przez AFNOR na początku 2015 roku; zatwierdzone przez DGCCRF i Ministerstwo Zdrowia, są odpowiedzią na zgłaszane wcześniej obawy dotyczące jakości wykonania urządzeń i e-liquidów.
Waporyzacja denormalizuje tytoń, co zostało już wykazane dzięki badaniu przeprowadzonemu wśród młodych ludzi (badanie paryskie dotyczące osób beztytoniowych) oraz wśród ogółu populacji (badanie brytyjskie).Dlatego oferujemy:
1) Elektroniczny papieros nie powinien być uznawany za wyrób tytoniowy ani za lek, ale powinien zachować status produktu konsumpcyjnego.
2) Należy zachęcać do jego stosowania wszystkich palaczy, którzy chcą rzucić palenie.
3) Ryzyko związane z e-papierosami w porównaniu z tytoniem powinno być uczciwie i jasno rozważone jako część podejścia do ograniczania ryzyka. Komunikacja skierowana do palaczy i ogółu społeczeństwa musi uwzględniać to podejście. W obliczu dezinformacji obywateli obserwowanej dzisiaj jest to imperatyw zdrowotny. Zignorowanie tego podejścia lub, co gorsza, utrudnianie go, można obwiniać polityków.
4) Nie wykazano ponownej normalizacji palenia, odkąd waporyzator wszedł do francuskiego krajobrazu: wręcz przeciwnie, gdyby zachęcać do jego praktyki, a nie ją tłumić, nadal „rozgrzałby” klasycznego papierosa, jednocześnie oferując palaczom wyjście z palenie.
5) Należy rozważyć utworzenie ogólnopolskiej komisji „vape” zajmującej się monitoringiem naukowym, monitoringiem zdrowotnym, zdolnej do przeprowadzania kontroli, złożonej z ekspertów w tej dziedzinie i stanowiącej ogólnokrajowe odniesienie dla decydentów.
6) Aby zachęcić palaczy do przyjęcia elektronicznego papierosa, alternatywy, która pozwala uniknąć śmiertelnych zagrożeń związanych z paleniem, należy zrezygnować z zakazów waporyzacji w miejscach publicznych: w rzeczywistości nie ma udowodnionego wapowania biernego. Wszystkie środki dotyczące wapowania należy rozpatrywać poza ramami przepisów dotyczących tytoniu, ponieważ wapowanie to nie palenie.
7) Musimy bronić zakazu wapowania produktów, których wygląd wizualny jest identyczny z wyrobami tytoniowymi, aby uniknąć ewentualnego zamieszania/pośredniej promocji, zgodnie z propozycją Rady Stanu (m.in. produkty z białą rurką i kolorową końcówką z filtrem). Zakaz ten unieważnia argument, że podobieństwo produktów wprowadza w błąd i uzasadnia zakaz wapowania w miejscach publicznych.
8) Ustanowienie kosztownej biurokracji zdławiłoby rynek i wybór sprzętu dostępnego dla vaperów oraz rozwój coraz prostszych w użyciu urządzeń. Rynek musi więc być otwarty, a deklaracje o wprowadzeniu produktów do obrotu muszą być proste i niedrogie. Nonsensem byłoby nakładanie surowszych ograniczeń niż te, które mają zastosowanie do tytoniu, zgodnie z wymogami art. 20 dyrektywy w sprawie wyrobów tytoniowych.
9) Podobnie ograniczenia techniczne nałożone art. 20 dyrektywy nie opierają się na żadnych twardych danych i służą jedynie ochronie nieskutecznych i atrakcyjnych produktów spółek zależnych przemysłu tytoniowego, mających na celu zniechęcenie do porzucenia pełnego palenia tytoniu.
10) Reklama elektronicznych urządzeń do wapowania musi być nadzorowana co najwyżej w celu zakazania ich niewłaściwego używania jako nawoływania do palenia, ale w żadnym wypadku nie jest zabroniona, a to w celu umożliwienia palaczom, rodzicom palaczy i potencjalnym palaczom informowanie o praktykach znacznie mniej bardziej ryzykowne niż tytoń palony bez pomniejszania zakazów prawa Evin. Ten zakaz reklamy elektronicznego papierosa oznaczałby faworyzowanie wyrobów tytoniowych, które są znacznie bardziej powszechne, zbyt dostępne i łatwiejsze w użyciu niż te z waporyzatora. Punkty sprzedaży wyrobów tytoniowych są obecnie znacznie bardziej widoczne i rozpowszechnione niż sklepy wyspecjalizowane w handlu elektronicznymi papierosami.
11) Media reklamy pośredniej, takie jak fora, blogi, tytuły prasowe, grupy na portalach społecznościowych, również muszą pozostać bezpłatne. Stanowią serce systemu wsparcia i wzajemnej pomocy o niekwestionowanej skuteczności w społeczności, która do dziś przyczynia się do tego, aby waporyzator osobisty był coraz bardziej wydajny i bezpieczny. Chodzi tutaj o wymianę między użytkownikami codziennego produktu konsumenckiego, której niewłaściwe byłoby utrudnianie bardziej niż fora innych produktów konsumenckich.
12) Rekomendacje Tobacco Info Service dotyczące papierosów elektronicznych muszą być weryfikowane w świetle aktualnej wiedzy i pod egidą kompetentnych specjalistów oraz bez konfliktów interesów. Tabakolodzy, a bardziej ogólnie lekarze, muszą być informowani, że elektroniczny papieros jest zdrowszą alternatywą dla tytoniu, którą mogą zalecić, aby rzucić palenie. W tym celu służby zdrowia we Francji muszą wydać publiczne zalecenia.
13) Artykuł 20 dyrektywy w sprawie wyrobów tytoniowych jest zupełnie inny niż ten, który został pierwotnie przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu. Nie został poddany przeglądowi przez jego komisje i nie był przedmiotem debaty na posiedzeniu plenarnym. Ani rząd, ani posłowie nie mają obowiązku transponowania artykułu, którego status prawny jest tak wątpliwy, a który w dodatku będzie kwestionowany przez różne stowarzyszenia konsumenckie w krajach UE, w tym we Francji.
Podsumowując, opinie wyrażone przez pracowników służby zdrowia, stowarzyszenia walczące z paleniem oraz naukowców podczas konferencji Maison de la Chimie i okrągłych stołów zorganizowanych w Tuluzie mają charakter formalny: przepisy dotyczące zakazu palenia zawarte w ustawie zdrowotnej są sprzeczne z polityką redukcji ryzyka, co znacznie zmniejszyłoby cierpienie i śmiertelność z powodu palenia. Podsycą nieufność palaczy do waporyzatorów osobistych, które są nieskończenie mniej szkodliwe niż tytoń. Będą pocieszać produkty przemysłu tytoniowego, czy to konwencjonalne papierosy, czy też elektroniczne papierosy zaprojektowane w celu utrzymania konsumpcji głównego produktu, tytoniu. Dlatego też wzywamy ustawodawców do odrzucenia tych środków, w tym transpozycji art. 20 DDT, oraz do promowania, a nie zniechęcania palaczy do przyjęcia urządzenia, które okaże się skuteczniejsze niż jakiekolwiek inne w celu zmniejszenia rażąco wysokiego wskaźnika palenia we Francji.
Aby bronić swojego prawa do waporyzacji, możliwe jest wzięcie udziału w WSPARCIE za opłatą 10 euro / rok.
Źródło : Wsparcie
